کمتر از یک ماه قبل و در آستانه چهل و چهارمین سالگرد انقلاب ۱۳۵۷، دستگاه قضایی جمهوری‌اسلامی با صدور بخشنامه‌ای، از «عفو» شماری از زندانیان سیاسی و مدنی در ایران خبر داد. قوه قضاییه روز ۱۶ بهمن ۱۴۰۱ اعلام کرد با موافقت «علی‌خامنه‌ای»، ده‌ها هزار متهم و محکوم شامل عفو و بخشش می‌شوند، به جز آنها که اظهار کنند ما پشیمان نیستیم و تعهد کتبی نمی‌دهیم.
«ایران‌وایر» اما به اطلاعاتی دست پیدا کرده است که نشان می‌دهند مقامات امنیتی شرط بهره‌مندی برخی از فعالان کارگری و اعضای زندانی جامعه مدنی از بخشنامه عفو را «همکاری با نهادهای امنیتی» اعلام کرده‌اند.
شکنجه سفید؛ آزار روحی و روانی هیراد پیربداقی
«هیراد پیربداقی» فعال کارگری است که از مرداد ۱۴۰۱ و پیش از آغاز اعتراضات سراسری در ایران، با یورش ماموران امنیتی به منزلش بازداشت شد. او با اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» به چهار سال و هشت ماه حبس محکوم شده و هم‌اکنون در زندان «اوین» محبوس است.
«عسل محمدی»، فعال حقوق کارگران و همسر هیراد که خودش نیز به تازگی آزاد شده است، درباره پرونده هیراد پیربداقی به «ایران‌وایر» می‌گوید: «مطابق گفته قاضی ایمان افشاری، پرونده هیراد فاقد مستندات است. یک‌بار هم برای ارایه ادله بیشتر به بازپرسی مرجوع شده، با این همه او از مرداد با اعمال خشونت شدید و بدون ابلاغ احضاریه، بازداشت و به بند هشت زندان اوین منتقل شده است. خانواده این فعال کارگری امیدوار بودند که او هم مانند دیگر فعالان سیاسی و مدنی، با بهره‌مندی از بخشنامه موسوم به عفو در آستانه نوروز از زندان آزاد شود اما نه تنها چنین نشد بلکه به جای آزادی، او را مجددا به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل و از او بازجویی کرده‌اند.»
به گفته محمدی، یکی از پیش‌شرط‌هایی که برای بهره‌مندی هیراد پیربداقی از بخشنامه عفو و آزادی توسط بازجو مطرح شده، «همکاری با وزارت در حد مامور عالی‌رتبه» بوده است.
ممانعت از آزادی هیراد پیربداقی توسط بازجویان در حالی رخ داده که این فعال کارگری با احتساب ایام بازداشت و عناوین اتهامی و همچنین اعلام قاضی اجرای احکام به خانواده و نزدیکانش، شرایط آزادی منطبق با بخشنامه قوه قضاییه را دارا است و علاوه بر این، اعتراض وکیل او به دیوان عالی هم پذیرفته شده است.
محمدی در ادامه می‌گوید: «دیوان عالی کشور حکم صادره دادگاه برای هیراد را غیرمتناسب با محتویات پرونده اعلام کرده است و طبق قانون، هیراد می‌تواند تا زمان قطعی شدن حکم، با وثیقه آزاد باشد. اما دادسرا به بهانه بررسی پرونده مشمولین آزادی، از پذیرفتن خانواده و وکیل او سرباز می‌زند.»
به گفته او، قاضی اجرای احکام در پاسخ به پیگیری نزدیکان و خانواده هیراد در خصوص انتقال مجدد او به بند ۲۰۹ و بازجویی مجددش اظهار بی‌اطلاعی کرده است: «انتقال چند ساعته هیراد به بند ۲۰۹ در شرایطی بوده که قاضی اجرای احکام از این بازجویی و دلایل آن اظهار بی‌اطلاعی کرده است. پس از آن، تاکنون بارها مقامات زندان به این فعال کارگری گفته‌اند که نامه آزادی او آمده است و تا ساعتی دیگر آزاد خواهد شد، در حالی که چنین اتفاقی طبق اظهارات قاضی اجرای احکام رخ نداده است.»
به گفته عسل محمدی، «مهردادی»، قاضی اجرای‌احکام به نزدیکان هیراد گفته است: «او آرام و متنبه نشده است. تا زمانی که متنبه نشود، خبری از آزادی نیست.»
این بازی روانی نه تنها زندانی، که خانواده او را نیز مورد آزار و اذیت قرار می‌دهد.
آرش جوهری و رضا شهابی تحت فشار برای اعتراف اجباری
بر اساس اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، «آرش جوهری» و «رضا شهابی»، دو تن از فعالان کارگری نیز علیرغم دارا بودن شرایط بهره‌مندی از بخشنامه قوه قضاییه، به دلیل تن ندادن به اعترافات اجباری در خصوص اتهامات انتسابی، مشمول آزادی از زندان نشده‌اند.
آرش جوهری، فعال کارگری به اتهام «اداره گروه و تبلیغ علیه نظام» به هفت سال و نیم حکم قابل اجرا محکوم شده است.
او از مهر ۱۳۹۹ و پس از بازداشت از سوی ماموران، به زندان منتقل و تحت انواع فشار و آزار از طرف نهادهای امنیتی قرار داشته است.
این فعال کارگری محبوس در بند هشت زندان اوین در جریان آتش‌سوزی این زندان در ۲۳ مهر ۱۴۰۱، از ناحیه سر به شدت آسیب دیده و تاکنون علیرغم جراحات فراوان، به‌ویژه در ناحیه سر، به زندان «رجایی‌شهر» منتقل شده است.
بر اساس اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، مقامات زندان با وجود داشتن علایمی همچون درد در ناحیه سر، تهوع و استفراغ تا یک هفته پس از آتش‌سوزی در زندان اوین، هیچ اقدام درمانی برای او انجام نداده‌اند. تنها پس از یک هفته عکسی از ناحیه سر از او گرفته شده است.
مقامات قضایی و نهادهای امنیتی برای تحت فشار قرار دادن این فعال کارگری و گرفتن اعترافات اجباری، نسبت به پرونده‌سازی برای «شادی گیلک»، همسر آرش که از پرستاران نمونه در دوران همه‌گیری کرونا بود، اقدام کرده است و او را هم به یک‌سال حبس محکوم کرده‌اند.
«ایران‌وایر» از طریق منابع خود مطلع شده که شرایط جسمی آرش جوهری به دلیل صدمات فراوان ناشی از حمله و هجوم گارد در شب آتش‌سوزی زندان اوین بسیار نامناسب است. اما او نه تنها از عفو و آزادی بهره‌مند نشده است که حتی به مرخصی درمانی هم اعزام نمی‌شود.
منابع «ایران‌وایر» می‌گویند: «مقامات زندان و قوه قضاییه ورود خانواده جوهری به دادسرای اوین را هم ممنوع کرده‌اند.»
«رضا شهابی»، عضو هیات مدیره سندیکای شرکت واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه هم یکی دیگر از زندانیانی است که به دلیل تن ندادن به اعترافات اجباری، مشمول آزادی در موج آزادی زندانیان سیاسی نشد. شهابی که از اردیبهشت‌ماه در زندان است، چهار ماه از دوران حبس خود را در سلول انفرادی و تحت فشار برای اعتراف اجباری گذرانده است.
بر اساس اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، این فعال کارگری که بر اثر اعتصاب غذای طولانی در دوره‌های قبلی زندان به مشکلات کلیه مبتلا شده و علیرغم داشتن تاییدیه پزشکی قانونی در مورد لزوم درمان موثر برای دیسک مهرهای گردنی، نه تنها آزاد نشده که حتی از مرخصی درمانی محروم مانده است.
نسرین جوادی و فرح نساجی
«نسرین (اعظم)جوادی» و «فرح نساجی» هم دو فعال کارگری زندانی بالای ۶۰ سال هستند که علیرغم دارا بودن شرایط، مشمول بخشنامه عفو نشده‌اند.
فرح نساجی، از فعالان کارگری به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت‌ملی» به پنج سال حبس محکوم شده است.
این فعال صنفی به آسم پیشرفته و بیماری ریوی مبتلا است و مطابق دستور پزشک، باید هر روز در بهداری اوین تحت اکسیژن‌تراپی باشد.
وضعیت حملات آسم فرح نساجی به قدری شدید بوده که به گفته یک شاهد عینی، تا مرز خفگی ادامه پیدا کرده و به همین علت چهار روز در بیمارستان «طالقانی» تهران بستری و تحت درمان قرار گرفته است.
منابع «ایران‌وایر» تایید کرده‌اند: «پزشک معالج این فعال کارگری و پزشکی‌قانونی بر آزادی او برای ادامه درمان تاکید دارند. اما نه تنها عفو زندانیان سیاسی شامل او نشده است که اکیسژن‌تراپی روزانه او نیز انجام نمی‌شود. هر تحرک و هیجان هم به حملات شدید تنفسی او منجر خواهد شد.»
نسرین جوادی، کارگر بازنشسته و زندانی ۶۴ ساله به اتهام «شرکت در تجمع روز جهانی کارگر در سال ۱۳۹۸»، از تیر ۱۴۰۱ برای گذراندن دوران پنج ساله محکومیت خود در بند زنان زندان اوین است.
این زندانی سیاسی که مبتلا به آسیب‌دیدگی شدید و بیرون‌زدگی دیسک گردن است، در فهرست زندانیان واجد شرایط و با اولویت برای آزادی و مشمول شرایط بخشنامه قوه‌قضاییه قرار دارد اما امکان پیگیری و درمان و آزادی برای او فراهم نشده است.
بر پایه اطلاعات رسیده به «ایران‌وایر»، جوادی مدتی قبل به دلیل ابتلا به آنفلوآنزای شدید در زندان، از شدت تب هوشیاری خود را از دست داد و با تعلل چندین ساعته مقامات زندان به بیمارستان اعزام شد.
این زندانی ۶۴ ساله در نهایت ۴۸ ساعت بعد، بدون این که بهبودی در وضعیتش حاصل شده باشد، به بند زنان بازگردانده شد. از آزادی او علیرغم ضعف شدید جسمی و افت فشار خون دایمی و ناراحتی حاد گوارشی بدون ارایه دلیل معین ممانعت به عمل آمده است.
طاهره بجروانی؛ جرم دادخواهی
«طاهره بجروانی» که همسر «علی فتوحی»، از جان‌باختگان آبان ۱۳۹۸ است، از ۳۰ آبان و در میانه اعتراضات سراسری پس از کشته شدن «مهسا(ژینا) امینی» در بازداشت موقت است.
این زن جوان از زمان بازداشت تاکنون، بلاتکلیف و بدون حکم قضایی و تمدید قرار بازداشت موقت، در بند زنان زندان اوین نگهداری می‌شود.
منابع «ایران‌وایر» می‌گویند: «بازجویان دادسرای امنیتی شهر قدس به او گفته‌اند تا زمانی که از دادخواهی خون همسرش دست نکشد، در زندان خواهد ماند.»
بخشنامه موسوم به عفو رهبری توسط نهادهای حقوق بشری، «ریاکارانه» و «تبلیغاتی» توصیف شده است.
«سازمان حقوق بشر ایران» با تاکید بر این که معترضان از حق خود برای اعتراض استفاده کرده‌اند، اعلام کرد: «عفو ریاکارانه معترضان به دست علی خامنه‌ای، یک اقدام تبلیغاتی است. آنان از حق خود برای اعتراض استفاده کرده‌اند، بازداشت و احکام‌شان وجاهت ندارد. نه تنها تمام معترضان باید بدون قیدوشرط آزاد شوند بلکه در راه اجرای عدالت، محاکمه آمران و عاملان سرکوب یک حق همگانی است.»
دوست داشتن در حال بارگذاری...
حقوق آزادی 